Een koning vroeg aan wijze mannen aan het hof: ‘Ik heb een mooie ring met een van de kostbaarste diamanten die er zijn. Ik wil in de ring een boodschap stoppen die me in tijden van wanhoop kan helpen. De boodschap moet kort zijn, zodat hij in de diamant past.

De wijze mannen en grote geleerden hadden misschien wel dikke boeken geschreven, een boodschap van enkele woorden konden ze niet bedenken en niet vinden.
Ze dachten, ze zochten, maar tevergeefs.
Toen kwam een oude dienaar bij de koning.
Ik heb gehoord dat u een boodschap zoekt, die op uw ring past. Ik heb wel iets. Hij schreef iets op een papiertje, vouwde het dicht en zei: Alstublieft. Open dit briefje als het echt nodig is. Alleen als u geen uitweg ziet.

Dat moment kwam algauw.
Het land werd binnengevallen en de koning raakte zijn koninkrijk kwijt. Hij vluchtte op zijn paard om zijn leven te redden en de paarden van de vijand volgden hem. Hij was alleen; zij met velen. Hij kwam op een plek aan waar het pad doodliep. Hij kon niet voor- of achteruit. Het geluid van de vijand kwam steeds dichterbij…

Opeens herinnerde hij zich de ring. Hij maakte hem open, haalde het papiertje eruit. Hij las de paar woorden en herhaalde deze: Ook dit gaat voorbij. Al lezend kwam er opeens stilte en rust over hem Ook dit gaat voorbij’. En het ging voorbij, zoals alles in deze wereld voorbijgaat. De vijanden die hem volgden, moeten in het bos verdwaald zijn of een ander pad hebben genomen. Het geluid van paardenhoeven stierf langzaam weg. Je hoorde niets meer.

De koning vouwde het papier op, stopte het terug in de ring, verzamelde zijn legers en heroverde zijn koninkrijk. Op de dag dat hij in triomf zijn hoofdstad binnentrok, was er groot feest in de hele stad met muziek en dans. De koning was trots op zichzelf. De oude man was er ook en liep naast zijn rijtuig. Hij zei tegen de koning: ‘Dit is een goed moment om de boodschap nog eens te lezen. De koning zei: Waarom? Ik heb gewonnen, de mensen vieren feest. Ik ben niet wanhopig en niet in een situatie zonder uitweg. De oude man zei: ‘Luister. Deze boodschap is niet alleen voor wanhoop, hij is ook voor plezier. Hij is niet alleen voor als je verslagen wordt, maar ook voor als je wint. Hij is er niet alleen voor als je de laatste, maar ook als je de eerste bent. De koning opende de ring en las de boodschap nog eens. Ook dit gaat voorbij. Weer kwam er rust, een vreemde diepe stille rust, te midden van de menigte die juichte, feestte en danste.
Alles gaat voorbij.
Zijn trots verdween.

De koning vroeg aan zijn oude dienaar op het rijtuig te klimmen om naast hem te zitten. Alles gaat voorbij … Je boodschap heeft me geholpen.’ Je boodschap zal me helpen. De oude dienaar lachte.